फसलेले मन...

फसलेल्या मनाला सगळेच 

फसवे दिसतात,

पोळलेले मन, आसवांनी भरलेले डोळे 

आणि सलणाऱ्या आठवणी,

आठवणी ज्या कधी उन्मळून येतात,

मनाला भूलावतात,

कोष्ट्याच्या जाळ्यात गुंफतात,

अश्या गुंफतात कि श्वासही गुरफटून जातो,

हळू हळू श्वास बंद होईल,

हालचाली मंदावतील 

आणि मग भूकावलेले कुत्रे,

मनाचे लचके तोडतील,

रक्त्बाम्बळ मन 

ना त्याला आधाराची कुबडी मिळेल,

ना शांतता,

फरफटून शेवटी, अखेरच्या श्वासात पण त्या फसव्या मनाला 

ओढ असते ती जगण्याची,

स्वतंत्र जगण्याची, भरारी घेण्याची,

फसव्या मनाला सगळेच लाथाडतात, 

स्वतः त्याच अस्तित्वच..

मग एका पडक्या विहिरीत 

तरंगताना दिसत हे फसलेले मन... 

प्रिया सातपुते

Charoli

Tujhya rangat
kiti rangle mi
malach kalena
kiti fasle mi...

प्लॅटफॉर्म नंबर ५

अंधेरी स्टेशन - प्लॅटफॉर्म नंबर ५

रोज कानात आयपॉडचे हेडफोन ठोसून,
फूल वॉल्यूम मध्ये गाणी ऐकन हाच पर्याय असतो;
गर्दीतून स्वत:ला एकट करण्याचा…
तरीपण गेले दोन दिवस चुकल्या सारख वाटत आहे,
रोज प्लॅटफॉर्मवर येऊन मी आयपॉड म्यूट करायचे;
एक आजोबा खूप छान बासरी वाजवतात,
गेले दोन दिवस मी त्याना पाहील नाही;
मनात पाल चुकचुकतेय;
आंधळ्या आजोबांना काही झाल तर नसेल ना?
बासुरी च्या त्या लयात मी स्वत:ला खूप लकी समजायचे…
त्यांची बासुरी आणि ते हृदयाच्या जवळ कधी पोहचले कळलच नाही;
काहीच नात नाही त्यांच आणि माझ,
ना ते मला पाहु शकतात;
ना माझी हिंमत होते त्यांच्या जवळ जाण्याची;
का अशे दुरावे आहेत माणसांमध्ये??
कधी कधी समजतच नाही!
त्याना मी पुन्हा पाहु इच्छीते,
त्यांच्याशी बोलण्या करता मी घरून लवकर निघाले
पण ते दिसत नाहीयेत;
भेटतील ना बासुरीवाले आजोबा...???

प्रिया सातपुते

Baba

झोपलेल्या बाबा कडे पाहून वाटत,
दिवस कशे भुर्रकन उडून गेले,
त्याच्या परीला पंखतर होते पण उडता येत नव्हत,
बाबा तिला कधी दूर जाऊ देत नव्हता,
कॉलेज मधून उशीर झाल्याची त्याची तगमग,
मला कधी कळलीच नाही,
मुलगी थोड्या दिवसात सासरी जाईल,
या भीतीत तो जगतोय,
त्याच्या झोपलेल्या चेह्रायावारचे भाव
आज मला, कळतायत
पोटच्या गोळ्यासारख मला त्यान वाढवल,
लहानच मोठ केल,
मागण्या आधीच प्रत्येक गोष्ट त्यान मला दिली,
ज्या बाबाने मला आयुष्य जगायला शिकवलं,
त्याला सोडून जाव लागेल हि कल्पनाच करवत नाही,
लहान असताना आईचा मार पडताना
बाबाची कुशीत शिरायचे,
लग्नानंतर  पण घेईल ना बाबा मला कुशीत ?

प्रिया सातपुते

Khoon

Roj nava daav, roj navi manse,

Roj hotat ithe natyanche khoon,

Koni kadhi sura gheun ubha,

Tar koni tikhat shabd,

Kay kami bochnar?

Hach vichar kartey mi…

Konala dakhvu ya jakhama?

Jya disatch nahit,

Fakt salat rahatat,

Jase rastyvar marun padlelya,

Pretala kavale tochat astat…

Jyanchya sobat bagdle,

Jyana mazya mukya shabdatle bhav samjayche,

Tech ata prashnarthak najarene pahatat…

Khup door nighun aale ahe,

Parat firnyache sare marg dhusar ka zalet?

Ek haak,

Koni deil ka mala

Uchalela sura koni fekun deil ka?

Koni thambvel ka maza honara ha khoon…???

Priya

Sutka

Andharat timtimnara
prakash
ani
Andharat lukluknara
kajva
doghehi ekch gosht kartat
Andhakaratun swatahachi sutka..

Nisarg Mitra

Surya kadhicha aakashat yeun sangtoy-
visar sar jun, nava divas, navi aasha,
Fool sugandh fulpakharana det shikvtay mala-
dilela sugandh parat yet nahi, sarvana det rahav,
Hirvagaar Vruksh mala teklel pahun sangu lagla-
kitihi sankat aali tari swathach astitva visru nako,
mag itukali paan pan bolu lagli mantat kashi-
aayushya ek marg asto jithe vegvegale rutu yetat an jatat, konihi
chirantan nasat,
Paulvatetun chaltana kata bolu lagla-
Itak kankhar ho jar koni tochalch tari tyalach lagl pahije,
mag jamin sangu lagli-
sahan kar pan chukana nahi, pramanik raha swataha chya manashi
manje sagle marg opopch milatil,
varyachi zuluk kanat sangun geli-
kadhi kadhi bandh sutlach tari gar varyasarkh thand ho, pan kahi
thikani garam varya sarkhi ho, swatahacha fayda uthvu nako deu
konalach,
nadichya shant panyakade pahat hote toch tehi sangun gel-
swatahachya manat kay ahe he kadhich kalu nako deu samudrachya
panyapramane ani yogya veli yogya goshti nadichya panyasarkhya dakhav,
toch pavsacha chhotasa themb othanshi yeun padla,
othanvarti garva det manala-
prem karnaryanvar bharbharun prem kar,
toch veej chamkun manali-
swatahache nirnay dusryanvar nako sopvu, swatahach astitva jap,
pavsat chimb bhijun,
dhag gele vishrantila,
chandra chandnyachi ratr sajali,
Chandnya manalya-
Sampla ata divas, ugvel navi pahat, shant zopi ja, sajja ho navya
divsala samori jayla,
Toch chandra manala-
Kitihi dukh asal te aajchya chandnya ratri visrun ja,
Dukhas chiktun nako rahus,
Zop an udya sathi sajja ho...

Nakalatch he...

Nakalatpanech sare
ghadun gele,
nakalatpanech
ekmekanche dole
nistabhatene ekmekana
pahun gele,
Nakalatch,
tu mazya manachya an mi tuzya manachya
aarpar pahu lagle
pratek bhavache, tarangache arth
samju lagle.
Nakalatch,
vivahbandhanat na adaktahi
aapan aaple houn gelo,
Nakalatch,
sare ghadat rahate
aayushya hi nakalatch sar kahi
sangun takate,
Nakalatch,
tuzya shabdatun
bandhan mukt houn
ek sansar suru zala
Nakalatch,
eka tanhulin
aapal jaganch badlun takal,
Nakalatch,
sare ghadate
Nakalatch,
sare fulate
Nakalatch,
sare kshan stabhad pane athavanitun vihar karun
shavbhumit jaun ektech
jalun jatat an,
Nakalatch,
athavanina ubara yeto
to datato an
tapakan galavarun
haluhalu sarkat khali padato...
PRIYA

Savli.

Tuzi chahul lagtach
vadhat jate hi savali
andharachya garketun
baher kadhate hi sakhi

परीराज्य

परीराज्यात पुन्हा एकदा                           

जावसं वाटतय...                                       

आईच्या कुशीत 

रोज एक नवी परीराणी बनून,

स्वप्नांचे पंख लाऊन 

चंदेरी सोनेरी दुनियेत 

भटकावस वाटतय...

बाबांच्या स्पर्शान


डोळे अलगद उघडून 

पुन्हा त्या स्वप्नानमध्ये रमावास वाटतय


बाबांची परी बनून


निर्धास्त जगावस वाटतय...

लहानग्या डोळ्यातलं परीराज्य कधीच गायब झाल,

पुन्हा कधी दिसेल ते माझ परीराज्य....





प्रिया 

Vedya mana

Vedya mana kuthe dhavnar tu?

Kiti lapshil, kiti lajshil

Dolyanvar patti bandhun

Aandhali koshimbir khelshil

Vedya mana...

Vedi aas tuzi, vedi odh

Kuthvar neil tula

Vedya mana...

Nadikinari dagdan chya aadoshala

Mashyanchya punjkyat gungun jashil

Vedya mana...

Ektya valanavar chaltana,

Ekhadya kalpvruksha javal visavshilch na?



Priya....

नात..

केव्हातरी कुठेतरी
अचानक भेट होते,
सारे धागे दोरे
आपोआप जुळून येतात.
केव्हातरी कुठेतरी
एक वार्याची झुळूक
सावकाशपणे निघून जाते
सोबतीला एक सुगंध देऊन जाते.
केव्हातरी कुठेतरी
ना पाहताच
खूप काही बोलून जातो आपण,
मनात अन ओठांवर
मात्र तेच मंद स्मितहास्य.
केव्हातरी कुठेतरी
तुझ ते खुलून हसन
जुळवून आणतात सारे क्षण
मलीनतेचा मुकुट गळून पडतो  आपोआप.
केव्हातरी कुठेतरी
सजगतेच भान
जाग करत या मनाला
भावनांच्या चक्रव्यूहातून
बाहेर ना पडता
अति गुंततच जातो आपण.
केव्हातरी कुठेतरी
हक्कांसारखे भाव, शब्द
आपोआप उमटायला लागतात बोलण्यातून
आकाराला येत एक सुंदर नात..


प्रिया 

Jagnyasathi...

Ratrichya kalyakutt andharat
kajvyanchi kirkir,
tathasta zadachi pane sarsar aaptataat
pandharya sadital te aajichya goshtitale bhut
same to same hadalch ti
kutryanchya radnyatun
yamchi chahul
smashanatlya vizalelya
rakhetun uthanare te dhur
dolyat khupnare te bhayan vavtal
melelya undarala
tocha marnare te kavale
shikarivar najar
theun zadap ghalnara to vagh
sagal kahi jagnyasathi
fakt jagnyasathich...

क्षितिज...

क्षितिजाच्या पुलावरून चालताना,
हे जग एकटच वाटत,
पण आयुष्याच्या पुलावरून चालताना,
आपणच या जगात एकटे असतो…

ही चारोळी मी बी.एस.सी. फर्स्ट ईयर मध्ये, फिजिक्सच्या लेक्चरला रचली होती…त्यामुळे सार श्रेय पाटील सरांना आणि त्या लेक्चर संपल्याच्या घंटेला…

प्रिया सातपुते

Tribute to my friend

आठवणींच्या पिटाऱ्यात,
सापडतात काहींचे चेहरे,
चेहरे जे नेहमी हसवायचे, रडवायचे, रुसवा काढायचे, जे नेहमी सोबत असायचे,
हातातून रेती सुटत जाते तशी, एक एक आठवण दूर होत जाते, चेहरे पण हलकेच गायब होतात ...पण कधीच ना विसरण्याकरता...

Miss u so much...hope i'll be there in heaven beside u soon...do the reservation...:P

प्रिया

Katkon trikon...

Katkon trikon!!

Namra vinanti- Jyani he natak pahil nahi tyani te pahun ghyav.

Baryach divsani marathi natak pahnyacha chance milala ani to mi asa kasa sodun dila asta...ek tar non-marathi roomates, tyatla tyat gharchyanshi roj bolan hot manun marathi thodi tari shabut ahe ani devachi krupa manun maza priy aaini urf landlord ni mala natakla yenar ka maun vicharal. Neki aur puch puch...Adhi tar janyacha mood hot navta pan tari sudhha jav lagnarch hot....arthat tithe gelyacha mala bilkul pan khed hot nahi...
Natak khupch sundar hot..tarun pidhi ani arthat target amhi mulich!!! Pan concept baki ekdam thriller movie sarkha hota...Gamtit ch ka hoina he natak maza jivhari lagal...ka konas thauk kay khatkal itak....mothyancha apman ki lagnachya navakhali honari ghusmat? Tarun pidhi ch mukhavte ghalun vavarn ki mothyanch chotya chotya goshtit hyper hon?

Prashan pan mich karat hote swathala ani uttare pan mich det hote....Arthat....conclusions tar nighale....

"Aayushya cha kadhihi sambhuj trikonch asla hava kinva sambuj chaukon."


Priya.

काही मनातले

आज पुन्हा काही लिहावस वाटत आहे, पुन्हा मनाची पाने पिंजून काढावशी वाटत आहेत, रोज रोज तेच आयुष्य जगून आता असा वाटत आहे की कुठेतरी दूर निघून जाव एकटच….

लहानपणी एकालेले परीच राज्य, चॉक्लेटची नगरी; जिथे फक्त सुख भेटेल ; अश्रूचा एक कवडसा पण तिथे नको पडायला.

निरागस पणे आईच्या मिठ्ठीत खूप घट्ट बिलगून रहाव, प्रियकरच्या चुंबनात न्हाहून निघाव.

कितीतरी गोष्टी घडाव्या आणि काही चक्क अजाणत्यापणी घडल्या असतील तर; एखाद्या टाइम मशीन मध्ये  जाऊन सार दुरुस्त करून याव.

पक्ष्यासारख उंच भरारी घ्यावी आकाशात, निळ्याशार सागरात डुबकी मारुन पंख फडफडून दूर आसमंतात निघून जाव.

ध्रुव तारयाला हातात पकडून त्याला विचाराव, कसं वाटत रे एकटच आकाशात रात्रीच्या अंधारात चमकायला?

एखादी रात्र मला चमक देशील का?

एक रात्री करता तरी ध्रुवतारा बनाव आणि चमकत रहाव……….

प्रिया सातपुते 

लपंडाव..(Hide and Seek)

dur ixaitjaapar

         ek nava jaga baaoolavatyaM malaa

ka kaoNaasa za}k

pa}la puZo jaat naahI

sagaLo paSa saaoDvat naahIt,

         Aasa rahto manaalaa

         puNa- haotIla sagaLyaa [cCa

        

[cCa AaiNa marNa kaoNaalaa cauuklayaM

PRa%yaok vaoLI ek navaI [cCa Ana ek nava jagaM

KuNavat raht

AaiNa sau$ rahtao

         ha na saMpNaara lapMDava...

प्रिया सातपुते