झुंज भाग - २

अजय दोन मिनीट तसाच बसून होता मग अचानक एक चैतन्य सळसळल्याप्रमाणे तो कार मधून उतरला. त्याची पावले आज जड वाटत नव्हती, अगदी लगबग तो लिफ्टमध्ये पोहचला, ३० व्या मजल्यावर बटन दाबताना त्याचा चेहरा आज रिल्याक्स वाटत होता. डोअरबेल वाजताच धावत पळत चिमुकल्या पावलांनी वरद जाळीदार दाराजवळ येऊन गोड हसून, बोबड्या बोलात बोलत होता, "काका, आला! कशा आहे तू, थकला आहेस का? बॅग दे!" एवढ्याश्या चिमुकल्या हाताने तो त्याची बॅग खेचून घेण्याचा व्यर्थ प्रयत्न करत होता, तसं अजयने वरदच्या हातात बॉटल पकडवली! अगदी दिमाखात तो ती सगळ्यांना दाखवत, किचनमध्ये घेऊन गेला. अजय आईशी दोन शब्द बोलून फ्रेश होण्यासाठी रूममध्ये निघून गेला. तो रूममध्ये जाताच, आई हळू आवाजात बाबांना म्हणाली, "आलाय बघा तो, विचारा त्याला पवारांच्या मुलीबद्दल की मी विचारू ?" त्याच्या प्रेमभंगानंतर आई त्याच्या लग्नासाठी जास्ती काळजीत पडली होती. वयाने वाढत जाणाऱ्या मुलांच्या आई-वडिलांची दुखणी त्यानांच ठाऊक! बाबा काहीच बोलले नाहीत, नुसतेच मान डोलावून ते पुन्हा, फुलाला सुगंध मातीचा नाटकात गुंतून गेले. तसा आईचा पारा चढला, "नुसती नाटकातल्या पोरांची लग्न बघा तुम्ही, स्वतःच्या पोराचं तर काय पडलेलंच नाही तुम्हांला!" चिडून आई किचन मध्ये दूध बंद करायला निघून गेली. तेवढ्यात फ्रेश होऊन अजय किचन मध्ये आला. अजय - आई, कॉफी कुठे ठेवलीय ग ! आई - आता कशाला रे पाहिज कॉफी तुला ? अजय - आज काम करावं लागणार आहे रात्रभर, जागाव लागेल म्हणून आई - हे घे, मी करू का ? अजय - नको दे मी करतो, जा तू झोप जा! आई - बरं ! म्हणून आई तिथेच रेंगाळली. अजयला कळून चुकलं होत आजही कोणी मुलगी आली असणार आणि त्याबद्दल हिला बोलायचं असणार. अजय - आज कोणाची मुलगी पहायची आहे? दे आण, तो बायोडेटा इकडे तशी आई हरणासारखी लगोलग पळाली आणि तो कॉफीमध्ये साखर टाकण्याआधीच प्रकट सुद्धा झाली. तसं अजयच तोंड जरा वाकडचं झालं. तरीही आईच मन राखण्यासाठी तो बघतो म्हणणार इतक्यात त्याचा फोन रिंग होऊ लागला, तसा तो थोडा आईसमोर बावचळला आणि कॉफी घेऊन रूम मध्ये सटकला. अजय बच्चा कंपनीकडे पाहून डाफरून बोलला, "झोपा आता!" तशी पिल्लावळ बेडरूममध्ये पळून गेलीत. विजेत्याची ढाल घेऊन अजय रूम मध्ये आला, दरवाजा बंद करून, फोन बघणार तोच, जॉर्जचा फोन लॅपटॉपवर रिफ्लेकट होऊ लागला. कॉल आन्सर करून त्याने फोन मध्ये पाहिलं, रियाचा मिस्डकॉल येऊन गेला होता, तसं त्याने तिला मेसेज करून दिला, "ऑन कॉल, वील टॉक लेटर." तसा इन्स्टंट रिप्लाय व्हाट्सअपवर आला, "हाय! रिया हियर.." आणि कॉफी चा फोटो तिने शेयर करून स्माईली टाकली होती. अजय ने कप निरखून पाहिला, "हॅपिनेस इज बीइंग इन लव्ह!" त्याच्या कपाळाची शीर थोडी ताठली आणि त्याच्या अहंकाराने त्याला रिप्लाय करू दिला नाही. कॉल दोन तास सुरु होता, त्याच मन आणि हात सारखे तिचा स्टेट्स चेक करत होते, मोटिव्हेशनल कोट्स तेही तिने लिहले होते, त्याला थोडा डाऊट आला तसा कॉलच्या मध्येच त्याच्यातला स्पाय देखील जागा झाला होता, एका पाठोपाठ त्याने रिया नावाचं पुस्तक शोधून काढलं होत...तसा रियाचा मेसेज आला, "सिम्स यु डोन्ट वॉन्ट टू टॉक, टेक केयर, गुड नाईट!" बोलून तू ऑफलाईन गेली आणि तिने चक्क त्याचा नंबर डिलीट केला. अजय चा इगो जरा जास्तीच डिवचला गेला होता. जॉर्जशी बोलण्यात त्याच मन लागत नव्हतं, अजून एक तासाने कॉल संपला तसा तो झपाटल्या सारखा प्रत्येक सोशल नेटवर्किंग साईट वर तीच प्रोफाइल शोधून काढून तिला कात्रीत पकडण्याचा प्रयत्न करत होता पण, त्याला कुठे माहित होत तोच रिया नावाच्या पुस्तकात गुरफटून चालला होता. तिच्या कविता, स्टोरीज, ब्लॉग त्याला तिच्याकडे खेचून नेत होत. अजयला कळण्याआधीच त्याने आयुष्याच्या नव्या कादंबरीचा श्री गणेशा करून दिला होता...त्याच्या हातात पेन तर होता पण, शाई मात्र रियाकडे होती! जणू, तीच त्याचं सारं आयुष्य लिहणार होती... निळ्या शाईने की काळ्या ? क्रमश: प्रिया सातपुते

झुंज भाग -१

 

रेड सिग्नलवर थांबलेल्या गाडीतुन अजय स्वतःच्या आयुष्यातल्या ग्रीन सिग्नलची वाट बघत होता. हिरानंदानी मधून त्याची कार जणू त्याच्या भुतकाळाच्या वळणांवर पुढे जात होती, मात्र त्याच्या चेहऱ्यावर त्याच सूतमात्र देखील दिसतं नव्हतं. ना चेहऱ्यावर हास्य, ना डोळ्यात तेज, दिसतं होता तो वयाआधी पोक्त झालेला अजय. जो पेशाने सॉफ्टवेयर इंजिनियर होता, जागतिक टॉप टेन कंपनीमध्ये वर्षाला ३० लाखांच्या वर कमाई करत होता. ज्याच्या खांद्यावर संपूर्ण घरादाराचं ओझं जुंपलं होतं. आई-वडील, लग्न झालेला बिनकामाचा लहानभाऊ, त्याची बायको आणि पोर. असं इन मीन ते सात माणसांचं कुटुंब, ज्यांच्या सुखासाठी तो दिवसातले चार तास झोपून मर मर राबायचा. नागपूरच्या पुलगांव मधून अकरावीला बाहेर पडलेला अजय, डोळ्यात ढीगभर स्वप्ने घेऊन बाहेर पडला. अकरावीला मुंबई गाठलेला अजय जणू, मनाशी चंग बांधून आयुष्यातल्या प्रत्येक परीक्षेला सामोरा गेला अन एका विजयी योध्य्याप्रमाणे तलवारीच्या धारेप्रमाणे येईल त्या प्रसंगांना पुरून उरला.

अचानक धाडकन कारच्या काचेवर एक लहान मुलगी हात मारून त्याला गुलाब दाखवून मंद स्मितहास्य करून पाहत होती. अजय ने काच खाली घेऊन तिच्याकडून गुलाबाचा गुच्छ घेत तिच्या हातांवर पैसे आणि एक पुस्तक ठेवलं. तिच्या टपोऱ्या डोळ्यांनी ती त्याच्याकडे पाहत, "थँक यू भैया !" बोलून पुढे जात पुन्हा मागे येऊन म्हणाली, "भैया, पुस्तक पुढच्या आठवड्यात देईन, चालेल ना ?" त्यावर अजय म्हणाला, " अरे, मीरा तुझ्यासाठीच आणलं आहे ते, तुझ्याकडेच ठेव." तेवढ्यात सिग्नल ग्रीन झाला होता. नाईलाजास्तव त्याला कार पुढे न्यायला लागली. मीराच्या टपोऱ्या डोळ्यात मोठे मोठे मोती भरून आले होते हे मात्र नक्की! हात जोडून ती देवाला प्रार्थना करते, "देवा, भैयाला खूप आनंदी ठेव, हल्ली तो हसतच नाही रे!" हे बोलून ती पुन्हा त्या नव्या पुस्तकाला निहारू लागली होती. असा हा अजय, अनोळखी लोकांवर जीव लावणारा मग विचार करा, कुटुंबावर किती प्रेम करत असेल ?

कार पार्किंग मध्ये लाऊन, तो शांत बसून होता, आपसूकच फोन चेक करताना त्याच लक्ष गेलं, त्याला आलेल्या भारत मॅट्रिमोनी चॅट नोटिफिकेशन विंडो वर, इंटरेस्ट मेसेज होता, जो एका रिया नावाच्या मुलीकडून आला होता. फोटो मध्ये मुलगी सुंदर दिसत होती, त्याला साजेशी दिसेल अशी पण, त्याच्या मनात काय आलं देव जाणे, त्याने तिला रिप्लाय मध्ये लिहून टाकलं, हॅलो! मी गेले चार वर्षे एका मुलीसोबत रिलेशनशिप मध्ये होतो.

रिया - सो ? तो तुझा भूतकाळ होता.

अजय - मी तिच्यासोबत फिज़िकली इन्व्हॉल्व्ह होतो.

रिया - अच्छा!

अजय - तुला तरीही माझ्याशी बोलायचे आहे का ?

रिया - इट्स नॉर्मल, चार वर्षाच्या रिलेशनशिप मध्ये असणारच ना!

अजय - हम्म..

रिया - आर यू ओके ?

अजय - येस, आय एम फाईन, थँक यू !

रिया - गुड ! लाईफ ईज टू शॉर्ट टू क्राय!

अजय - हम्म..

रिया - टेक अ चिल पिल यार, आय एम नॉट गोईंग टू ईट यू

अजय - नो यू कान्ट, आय नो दॅट 

रिया - हाऊ ?

अजय - यू आर व्हेजिटेरियन!

रिया - लोल

अजयला रियाचा पोझिटिव्ह अप्रोच फार आवडला, सहसा तो प्रोफाईल डबल चेक करून, सोशल मीडियावर स्पाय करून प्रत्येक मुलींना बोलण्याआधीच रिजेक्ट मारायचा...त्यात देव जाणे रियाशी कसा एवढं चॅट करत होता.

रिया - आय एम नॉट ईन हरी, इफ यू नीड फ्रेंड पिंग मी ऑन धिस नंबर ७२८*******

आणि ती लॉग आऊट झाली. त्याला कळलंच नाही काय झालं, असं कधीचं कोणत्याही मुलीने त्याला झटकल नव्हतं. तिच्या प्रोफाईल पुन्हा एकदा वाचून काढला, तिला फेसबुक ला सर्च केलं...त्याच्यातला स्पाय जागा झाला होता. कारण काहीही असो त्याचा ईगो दुखावला गेला होता. त्याने रियाचा नंबर डायल केला,..रिंग जाणार तेवढयात त्याने कट केला. पुन्हा धाडस करून त्याने फोन केला...

रिया - हॅलो अजय !

अजय शॉक झाला, त्याला कळलंच नाही, हिने कसं ओळखलं.

रिया - आय नो यू गोईंग टू कॉल , हाऊ आर यू डूड ?

अजय थोडा जास्तीचं शॉक झाला छोट्या शहरातील मुलगी इतकी छान इंग्लिश कशे बोलत आहे. स्वतःला सावरत तो बोलला, " आय एम फाईन, थँक यू! हाऊ आर यू डुईंग ?"

रिया - ओह, जोई स्टाईल (हसून) हाऊ वॉज युअर डे ?

गेल्या कित्येक वर्षात त्याला हा प्रश्न कोणी केलाच नव्हता.

अजय - डे वॉज हेक्टिक, यू नो वर्क...

रिया - सिम्स लाईक यू आर टायर्ड, लेट्स ह्याव कॉफी टुगेदर, व्हॉट से ?

रात्रीचे ११ वाजून गेले होते, अजय मनातच हसला.

अजय - एजन्ट इट टू लेट फॉर कॉफी ?

रिया - नॉट रियली, यू मस्ट ह्याव ह्यड डिनर, आय नीड कॅफीन! नीड टू फिनिश सम वर्क 

अजय - नाऊ ? व्हॉट यू वर्क ?

रिया - आय एम फ्रिलान्स रायटर

अजय - रियली? यू ह्यवन्ट मेन्शन इट 

रिया - यू ह्यवन्ट आस्क्ड 

अजय - आता विचारतोय ना ?

रिया - ओह माय, मराठी येते तुला ?

अजय - हो 

रिया - लेट्स चेक हाऊ फ्लूयंट यू स्पिक इन मराठी 

अजय - नो, लेट्स स्टिक टू इंग्लिश ओन्ली 

रिया - व्हाय ?

अजय - आय एम नॉट कम्फरर्टेबल स्पिकिंग मराठी

रिया - आय गेट इट, यू आर स्केयर्ड

अजय - ऑफ ?

रिया - यू माईट क्राय ऑन माय शोल्डर दॅट्स व्हाय 

अजय - ओह प्लिज, असं काही नाहीये, माझा मराठी एक्सेंट तुझ्या इतका चांगला नाहीये म्हणून 

रिया - (हसून) छान, तर बोलतो आहेस!

अजय - हम्म 

रिया - जातोयस का घरी आता? कि गाडीतच बसणार आहेस ?

अजय चपापून, " तुला कसं..?"

रिया - आय ह्यव पॉवर्स, आय एम फ्रॉम अनादर प्लॅनेट...जादू जादू...

दोघेही हसतात..

अजय - तू ना...

रिया - आय नो आय एम द बेस्ट

अजय पुन्हा हसतो!

रिया - जा घरी, कॉफी करून फोन कर

अजय काही बोलण्याआधीच, रियाने सी या बोलून फोन ठेऊन पण दिला.

पाच वर्षांत पहिल्यांदाच तो मनापासून हसला होता. त्याने दीर्घ श्वास घेतला, मन रीत व्हायला त्याला आज एक अनोळखी व्यक्ती समोरून साद घालत होती...

क्रमश:

प्रिया सातपुते