रात्र सरली
विचारांच्या वादळात
अन पापण्यांची तगमग
ओशाळली आसवांच्या तलावात...
प्रिया सातपुते
मनाचे मनाशी चालू असणारे हितगुज मी इथे लिहित आहे. खूप दिवसांपासून मनात होत कि मनातल मनात नको ठेवायला. लहानपणापासून डायरी माझी जिवलग मैत्रीण-मित्र. मनातल कोणासमोर व्यक्त होण मला कधी जमलच नाही. या मुळे काही लोकांना मी घमेंडखोर, तर काहीना चक्क स्वार्थी पण वाटले. माझ्या मनातल्या विचारांच्या घोड्यांचा लगाम मी सोडून दिला आणि मग जन्माला आल,............"काही मनातले" © 2011 Priya Satpute All Rights Reserved
थैंक यू पाखरांनो...
उद्या पितृ अमावस्या, आपल्या पूर्वजांसाठी उद्या सकाळ पासून बायका माजघरात विविध पंचपक्वाने करतील, मग सार झाल्यावर घरातला कर्ता नैवेद्य ठेवेल, कधी कावळा चोच मारेल अन कधी मी ऑफिसला पळेन ! हेच सुरु असत सर्वांच्या डोक्यात!!
कधी कधी वाटत काय अर्थ आहे या साऱ्याला?
या पेक्षा जिवंत माणसाच्या तोंडात घास भरवा, काही महाभाग जिवंत असताना आई बापाच्या मुखात घास देत नाहीत, अन मेल्यावर असल थोतांड मांडून दाखवतात तरी काय? प्रेम की स्वतःच्या कर्माची भीती? पापातून मुक्त होण्यासाठी चालवलेली अशी थोतांड पाहून या लोकांची कीव वाटते.
अरे पूर्वजांच्या नावावर किती पटीने अन्न वाया घालवतात लोक, द्या तुम्ही कावळयाला पण जे तो खातो ते ठेवा... किती ती नासधुस, शेवटी उरलेले तसंच पडून राहत, ना पक्षी खातात ना किडे मुंग्या, माणसाच्या पायाखालून ते कचऱ्यात पडत...गरीब भुकेल्या मुलांना कचऱ्यात अन्न शोधताना पाहिलय कधी? कोणी थांबवल त्यांना खाऊ नको म्हणून? काय फरक पडतो कावळा खातोय ना पापमुक्त करायला, गंगा काशी आहेच सोबतीला!
थांबवा त्या लहानग्यांना, मी मुंबईत पाहिले होते चिमुकले, त्यांचे मळकट चेहरे, रडवलेले डोळे, भुकेने तरमळत होते...हटकल्यावर म्हणाले होते, "क्या करे दीदी भूक लगी है, आज माल नहीं बिका",...आईवडिल कुठे आहेत वर, "नहीं है दीदी",...क्या खाओगे वर किती मानीपणाने म्हंटले, "भीक नहीं चाहिये दीदी!"
काळजात कट्यार खुपसली अन मन भळाळून वाहु लागल होत. "मैं लेती हूँ क्लिप्स, भीक मत समझो, चलो पहले खालो," तरीही ते पुढे आले नाहीत, शेवटी मी क्लिप्स, कल्चर्स घेतले, "थैंक यूँ दीदी" म्हणत वडापावच्या गाडीकडे पळाले, काय भावना होत्या त्या शब्दात मांडता न येणाऱ्या, त्यांना पुन्हा एकदा हाक देत माझा उजवा हात आपसुकच त्या चिमुकल्यांना सल्यूट करून गेला..त्यांचा आनंदाने ओरडलेला आवाज आजही माझ्या कानात घुमतो आहे..
आयुष्याच्या खूप मोठा धडा शिकवून गेलीत ही पाखरे!
थैंक यू पाखरांनो...
प्रिया सातपुते
तेरे ईश्क में यह कैसा जादू है कि
तेरी रूह में सिमट जाऊँ कि
तेरी बाहोंमें खो जाँऊ कि
तेरे दिल में घुल जाऊँ...
प्रिया सातपुते
माणसाचा चेहरा त्याच्या आयुष्याच प्रतिबिंब असत, त्याने जे काही कमावल-गमावल याच प्रतिरुपच तुमच्या चेहऱ्यावर झळकत. तुम्ही कस आयुष्य जगला, हे तुमचा चेहराच सांगतो! सुखासमाधानाने जगला असाल तर, तुमचा चेहरा आनंद, प्रेमाने ओंथबून वाहतो. अन जर हेव्या-दाव्यात, कलहात, आयुष्य वाया घालवलत तर तेही तुमच्या चेहऱ्यावर स्पष्टपणे दिसत, मग ते लपवण्यात तुम्ही कितीही दानधर्म करा अथवा पैश्याची मदत! चेहऱ्यावर कितीही रंगरंगोटी करा, मनातला काळा रंग चेहऱ्यालाही काळवंडून टाकतो...
प्रिया सातपुते
अरे शब्दांनो
आता तरी मला
निजू दया!
तुमच्या अंगाईच्या
पाळण्यात
स्वप्नांच्या गावी
जाऊ दया!
मनाच्या पल्याड
लपलेल्या
माझ्या प्रियकरास
भेटू दया!
चार प्रेमाचे
शब्द
मलाही ऐकू
दया!
अरे शब्दांनो
आता तरी मला
निजू दया!!!
प्रिया सातपुते
हार गयी हूँ तुझसे जिंदगी
न जाने कब वह मुक्कमल
हासिल होगा?
जहाँ तू मेरे हर गमोंको
फन्नाह कर देगा....
प्रिया सातपुते
मियाँ यह हिमाकत तो
हरकोई करता हैं
जिसमें दिन नहीं देखते
सिर्फ इस जालिम दिल
दिखता है।
प्रिया सातपुते
कितनी भी दूर भागूँ तुझसे
पता नहीं क्यूँ तेरे पास ही
आके मंजिले थम जाती हैं
तेरी एक मुस्कुराहट पे
जिंदगी हसीन हो जाती है...
प्रिया सातपुते
https://www.facebook.com/KahiManatale
शब्दांचा पाऊस रोजच पडतो
पण मनातला क्लेश
चिखलासारखा साठून राहतो
ते शरीर मातीत गेल्यावरच जातो...
प्रिया सातपुते
महैक जाने दे मेरी
रुह को इसकदर
की सिमट जाऊ में
तेरी बाहोंमें,
ना किसी आशियाने
की आस हो
ना हिरोजवाहरों की,
बस लिपटी रहू
तेरे लफ़्जोमे,
तेरे आने के
इंतजार में...
प्रिया सातपुते
एक क्षण तो रुसलेला
तुझ्या विरहात रडलेला
आसवांच्या नभाखाली
ओलाचिंब होऊन बागडलेला...
प्रिया सातपुते
https://www.facebook.com/KahiManatale
पावसाला आज मला
काही सांगायचय
आभाळभर बरसून
माझ मनही रीत कर
इतकंच त्याला विनवायचय...
प्रिया सातपुते
https://www.facebook.com/KahiManatale
रोज दंगामस्ती करणाऱ्या माझ्या मुलांना पाहून मला कधीच वाटल नव्हतं की आताच्या जनरेशनच्या या मुलांमध्ये खोल कुठे तरी भावनांनी भरलेले एक मुल जगत आहे! त्यांच्याशी फक्त त्याचं होऊन बोलल, त्यांच्यातल एक बनून जगल की हळुहळू ते आपलेशे होऊन जातात!
मला जाणवलही नाही अन आपसुकच मी विद्यार्थ्यांना माझी मुल म्हणून मोकळी झाले! माझ्या आयुष्यात ते रोज एक नवी पहाट देऊन जातात!
माझ्या आयुष्य नावाच्या आकाशातली ही पाखरे जणू रोज एक इंद्रधनुष्य बनून, प्रत्येक क्षणाला रंगीबेरंगी करून टाकतात!
Thank you guys touchwood!
प्रिया सातपुते
हम लबोसे कह ना पाये
वह नज़र से पढ़ ना पाये
इसी कश्मकश में चल पढ़े तो
रास्ते हमराही हो गए।
प्रिया सातपुते
सहसा मी कधी क्राईम पेजेस वाचण्याच्या भानगडित पडत नाही! पण, आज पप्पा जोर देऊन वाच म्हणाले, त्यात मम्माने पण जोर दिला! मग, मी ती बातमी वाचली, काही क्षण तशीच बसून राहीले.
मग बायोलॉजी आठवली, डिस्कवरीपण! विंचूची आई आपल्या पिल्लांना पाठीवर पोसते अन तिच पिल्ली मोठी झाल्यावर, खाऊन, नांगे मारून आईला यमसदनास धाडतात! हे सांगण्याच तात्पर्य हेच की आजचा मनुष्य या विचवांच्या पोरांसारखच स्वतःच्या आईवडिलांना पुरेपूर खाऊन टाकतो अन त्यांच्या देहाची, मनाची लत्करे लत्करे करून टाकतो!
कोल्हापुरमध्ये काही दिवसांपूर्वी एका श्रीमंत वृद्ध स्त्रिचा मृतदेह रंकाळा तलावात आढळून आला. पोलिसांच्या चौकशी अंतर्गत आढळून आले होते, त्या तीन दिवसांपासून गायब होत्या! मृतदेहाची ओळख पटवायला त्यांची दोन मुले, सूना, एकुलती एक मुलगी, नातवंड अशी सारी हजर होती, निर्विकार चेहरयाने! एका मुलाने आईच्या अंगावर असणाऱ्या तीस तोळे सोन्याची चौकशी करून, स्वतःच आईच्या अंगावरचे दागिने काढून घेऊन, आईच्या देहाला तीन चार वेळा आलटुन पालटुन खात्री केली की दागिने राहीले तर नाहीत ना? ना आई गेल्याच दुःख, ना आवेग! आईच्या देहासमोरच दोघा भावांचा वाद सुरु झाला, दागिने कोण घेणार? त्यात बहिण सुद्धा आपला हिस्सा मागु लागली! हे सार त्या माऊलीच्या देहासमोर! मेल्यावर एका श्रीमंत घराण्यातील वृद्ध स्त्रिला ही वागणूक मिळत होती मग साधारण कुटुंबात तर बोलयलाच नको! जिवंत असताना काय होत असेल कोण जाने? म्हणून त्यांनी आत्महत्या पत्करली? की त्यांना कोणी मारून टाकल? अशे नाना विचार डोक्यात भुंगा घालत आहेत!
राहून राहून एकच प्रश्न पडतोय, "म्हातारपण कोणाला चुकलय का? सांगा ना ? मग का हा विकृतपणा?
स्वतः च्या आईवडिलांना एखाद्या कस्पाटासमान फेकून द्यायच? वृद्धाश्रमात तर कधी भर रस्त्यात, तर कधी मारून टाकायच...तुम्हीही म्हातारे व्हाल, आयुष्याच बुमरँग पुन्हा फिरेल मग त्याच माऊलीचे हात आठवतील, पाठीवर फिरनारा उबदार वडिलांचा हात आठवेल अन स्वतः चीच कीव येईल अन शेवटी तुम्ही सुद्धा अशेच तरंगाल,...लक्षात ठेवा, कॄतघ्ननांनो, लक्षात ठेवा.....
प्रिया सातपुते
सावर रे सख्या सावर
माथ्याच कुकू
रक्तात माखु
देऊ नगस...
सावर रे सख्या सावर
भरल्या घराला
उघड्या हातांनी
विस्तू लाऊ नगस...
सावर रे सख्या सावर
मयताच्या आगी पाई
जिवंत पोरीला
पोटातच सपवु नगस...
सावर रे सख्या सावर
डोळ मिटताना
दुसऱ्या जीवाच
शिव्याश्राप घेऊन जाऊ नगस...
प्रिया सातपुते
राहों में हम कभी मिले या ना मिले
हमें जरूर याद रखना
कोई पागल तुमपे मर मिटी थी
ये याद रखना
दुवा करेंगे खुदा से
तुझे हमसे ज्यादा प्यार करनेवाला नसीब हो
ताकी तू कभी न कह सके
काश, मैंने वह दिल ना तोड़ा होता...
प्रिया सातपुते