जेव्हा खूप कामं तोंडावर येउन पडलेली असतात, अन कामात बुडालेले आपण, झटत असतो गड गाठण्यासाठी, अशा ऐनवेळी शब्दांची मंडले घोघावत येतात, काम बाजूला सारून जणू ते सांगत असतात, तू फक्त आमच्यासाठीच बनली आहेस प्रिया! अन मग अवतरतात मनाच्या कप्प्यात दडून बसलेले क्षण, भाव… काही अशे….काही मनातले…
गहिवरलेल्या या मनाला
कोणाचीच आसं नाही
याचंच मला
अप्रूप वाटत…
नजरेला ठेचून काढायचं आहे मला,
असा एक एक तरी दिवस,
मला डॉन बनून,
जगायचा आहे…
बरेचं प्रश्न उमटलेत
लिहता लिहता
या पेन्सिलीच टोकं
सुद्धा थकून मोडून पडलंय…
समजून घेणारं कोणी
माझ्या हक्काचं माणूस
ज्याच्या खांद्यावर भार टाकेन
या गुदमरलेल्या श्वासाचा…
मनातलं काहूर मांडू कसं शब्दांत?
अश्रूंच्या टपोऱ्या मोत्यात
खारटपणाची चव चाखून
गदगदून बेहाल होतात
हे बिच्चारे जीव…
प्रिया सातपुते
गहिवरलेल्या या मनाला
कोणाचीच आसं नाही
याचंच मला
अप्रूप वाटत…
नजरेला ठेचून काढायचं आहे मला,
असा एक एक तरी दिवस,
मला डॉन बनून,
जगायचा आहे…
बरेचं प्रश्न उमटलेत
लिहता लिहता
या पेन्सिलीच टोकं
सुद्धा थकून मोडून पडलंय…
समजून घेणारं कोणी
माझ्या हक्काचं माणूस
ज्याच्या खांद्यावर भार टाकेन
या गुदमरलेल्या श्वासाचा…
मनातलं काहूर मांडू कसं शब्दांत?
अश्रूंच्या टपोऱ्या मोत्यात
खारटपणाची चव चाखून
गदगदून बेहाल होतात
हे बिच्चारे जीव…
प्रिया सातपुते
No comments:
Post a Comment