"सेकण्ड इंनिंग" भाग-३

रमेश खिडकीच्या कट्ट्यावर बसून एकटक आपल्या बायको कडे पाहत होता, मुग्धा त्याची बायको. परपुरुषाला तिच्या कुशीत झोपलेलं पाहून त्याला काय वाटत असेल हे समजण खूपच अवघड होत, त्याच्या चेहऱ्यावर फक्त झळकत होता तो अभिमान...आपल्या प्रिय बायकोसाठी, मुग्धासाठी...

रमेशला आज मुग्धाच एक वेगळच रूप पाहयला मिळाल होत. तिला एक छान मुलगी, बहिण, बायको, सून, वाहिनी, मैत्रीण या रुपात त्याने नेहमीच वावरताना पाहिलं होत पण, आज ती आईच्या भूमिकेत पाहून त्याला भरून आलं होत. विक्रमने इतक झिडकारून देखील ती तटस्थपणे उभी राहिली, त्याला सामोरी गेली, भूतकाळात त्याने केलेला अपमान तिने एका क्षणात पुसून टाकला, आपल्या बालमित्राला आपली गरज आहे आणि त्याच्यासाठी ती महत्वाच्या साऱ्या मिटींग्स सोडून इथे आली होती. शेवटी म्हणतात ते काही काही खोट नाही, स्त्रीही पहिल्यांदा नेहमी आईच असते.....

मुग्धाने रमेशच्या मदतीने घराची साफसफाई केली, देवासमोर दिवा लावला..किचेन मध्ये सार काही अस्ताव्यस्त पडलं होत, रमेशनी तिला थांबवलं..."नको, मी बाहेर जाऊन काही घेऊन येतो खायला, हे उद्या सकाळी पाहू". मुग्धाने होकारार्थी मान हलवली. रमेश निघून जाऊन जास्ती वेळ झाला नव्हता तोच विक्रम उठून तिच्या समोर उभा होता. त्याच्या तोंडातून शब्दचं निघत नव्हते. मुग्धाने त्याच्या कडे पाहिलं...एक भयाण शांतता पसरली होती.

शांततेत विरजण घालायचं काम फोनने केलं, मुग्धाला हॉस्पिटलमधून फोन होता....ती बोलत होती, बोलतात बोलता ती किचेन मधून खिडकी जवळ आली, तसा विक्रमपण, लहान मुलासारखा तिच्या पाठीमागे येऊन उभा राहिला. फोन संपताच, मुग्धाच्या कानावर शब्द पडला "मुरु", मुग्धाच्या डोळ्यात पाणी दाटून आलं होत, याच नावाने विक्रम मुग्धाला बोलवायचा.

विक्रम- मुरु!! माफ कर मला, मी नेहमी प्रेमाची आंधळी पट्टी बांधून राहिलो, माझा समोर चुकीच्या गोष्टी घडतं राहिल्या पण, मी नेहमी गप्प राहिलो, बायकोच्या प्रेमापोटी सगळ्यांना दुखवलं मी, आई-बाबांना, तुला, काका-काकूंना, मित्रांना. मला स्वतःचीच लाज वाटते आहे, ज्या आईने मला इतका मोठा केला, माझे सारे हट्ट पुरवले मी तिलाच दूर लोटलं, मी माझ्या आईलाच खोटारडी ठरवलं...(हुंदका आवरत तो पुढे बोलू लागला) बाबा, ज्यांनी माझ्याकरता स्वतःच्या इच्छया मारल्या, त्यांना मी काही नको ते बोललो. मुरु तुला तर मी कधी ओळखूच शकलो नाही ग! काही तोंडात येईल ते मी बोललो, तरी सुद्धा तू तेव्हाही मला एक शब्द नाही बोललीस...मी केलेला पाणउतारा विसरून तू माझ्यासाठी इथे आलीस..मला अजूनही तू काहीच बोलली नाहीस..मला आता सहन नाही होणार हे मुरु, प्लीज...

( बोलता बोलता मुग्धाच्या पायांजवळ कोसळून पडला.)

तरीही मुग्धाने पाठीमागे वळून पहिले नाही......

प्रिया सातपुते