Saturday 26 October 2013

प्रियांश...१



दिवस हातातून निसटून जात आहेत…पण, तरीही तो, तिला कधीचं सांगणार नाही…माझं तुझ्यावर खूप प्रेम आहे! मला तू हवी आहेस!…कारण, त्याचा खोटा अंहकार…हा त्याच्या अन तिच्या प्रेमापेक्षाही मोठ्ठा आहे का?…का नाही समजत त्याला, एकदा दुसऱ्याच्या नावाचं मंगळसूत्र गळ्यात पडलं कि ती त्याची कधीचं राहणार नाही…त्याला वाटेल ती सुखात असेलं, श्रीमंत घरात राज्यं करत असेल…शरीराने ती दुसऱ्याच्या स्वाधीन होईलं, त्याचं दिवशी तिच्यातली ती मरून जाईल… रोज असंख्य वेळा ती तिच्याच प्रेमाच्या विश्वासघातामुळे विवस्त्र होत राहिलं…रोज ती पहाटे उठेल, घर आवरेल, सर्वांना काय नको ते बघेलं,…मनात मात्र कुढत राहिलं…घरात कोणी नसताना कोंडून ठेवलेला हुंदका फोडेल…स्वतःच्या चेहऱ्यात ती तिलाच शोधेल…स्वतःला दुषणे लाऊन, स्वतःवरच हसेलं…निष्पाप प्रेमाच्या शिक्षेपोटी ती स्वतःलाच संपवून टाकेलं… 


प्रेमात पडलेल्या माझ्या मित्रांना अन मैत्रीणीना एकचं सांगते, प्रेम करताय तर ते निभवा, कोणाच्याही भावनांशी खेळू नका, इथे ती लिहिलय पण कधी कधी तो सुद्धा असतो…प्रेम ही सुखद भावना आहे, तिला तसचं खुलू द्या!

प्रिया सातपुते 

No comments:

Post a Comment