एक अंतिम पत्र

हाती वेळ नसणाऱ्या एका वेड्या मैत्रिणीच पत्र…

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

माझ्या वेड्या मित्रा,

आयुष्यात चेहरा पाहून प्रेम करणारे खूप असतात, आयुष्यात रंग, रूप, पैसा, दर्जा पाहून प्रेम करणारे ही खूप असतात. मन, विचार पाहून प्रेम करणारे फारच थोडे असतात. आयुष्यात या तारेवरून जाताना कोणत्या तारेवरती पाय पडेल हे सांगण मात्र खूप कठीण होत एकेकांना! प्रत्येक वळणावर एक नवीन कसरत, एक नवीन तार असतेच. 

आयुष्यात अचानक भेटले मी तुला आणि का कोणास ठाऊक, तुझे विचार मला तुझाकडे खेचत होते कि माझे मन? कधी वाटलं ही नव्हत कि कोणी माझ्यावर प्रेम करेल पण, ते तू केलस आणि बोलूनही स्पष्टपणे गेलास. 

नेहमीच तुझ्या प्रश्नांना टाळतच राहीले, पण, तू मात्र विचारायचं सोडलं नाहीस. नाही म्हटल्यावरही तुझ्या प्रश्नांची सरबत्ती सुरूच होती. प्रथम आपण मित्र होतो हे मी कधीच विसरले नाही, तू मात्र मित्रापेक्षा जास्त बनण्याच्या प्रयत्नात होतास. जणू तू हार न मानण्याची शपथच घेतली होतीस. माझ्या प्रत्येक संकटात धावून येणारा तू माझा मित्र, मित्रच राहशील ही कल्पना तुला इतकी का दुखावते? 

तुझ्यासारखा साथीदार मिळण हे भाग्यचं आहे पण, ते माझ्या नशिबी नाही. तुला सांगूही शकत नाही. काही गोष्टी न कळलेल्याच बऱ्या! तुझ्यासोबत जगायला खूप आवडेल मला पण, वेळ फार कमी आहे रे!

वेळ ही जणू माझ्यासाठी काळच आहे. 

तुला हे पत्र मिळेल तेव्हा कदाचित मी नसेनही पण, तू दुखी होऊ नकोसं, आयुष्य थोडीच थांबत कोणासाठी! 

भेटू लवकरच, आता निघायला हवं. काळजी घे. 

तुझी आणि फक्त तुझी 

वेडी मैत्रीण… 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

प्रिया सातपुते