आज माझी सकाळ खूपच उशीरा झाली, डोक्यावरचं ओझं जेव्हा हलक होत तेव्हा, खूप छान झोपं लागते हे पुन्हा एकदा सिद्ध झालं आहे. मग, काय कॉफीच्या मगासोबत, काळ्याकुट्ट ढगांची साथ मिळाली…कॉफीच्या वाफा अन पावसाच्या धारा…खूप सही वाटत… एकटक त्या कोसळणाऱ्या पावसाकडे पाहून, मन अगदी रीत होऊन जात…काहीच उरत नाही…मन अगदी तल्लीन होऊन जात…पावसाच्या प्रत्येक थेंबाचा आवाज कानाशी येउन एक वेगळाच राग गात असतो…पावसाची एखादी झुळूक मग हलकेच येऊन स्पर्शून, या देहाला जिवंत असल्याची जाणीव करून देते…पावसालाच चावटपणा सुचत असावा म्हणून तो हळूच, एक दोन थेंबाना माझ्या गालापर्यंत पोहचवून देतोच…त्या धांदरटाला मला जाग करण्याची इतकी का घाई झाली होती…त्या सुंदर, रोमांटिक पावसाला श्वासात भरून घेऊन, मी माझा मुक्काम गैलरीमधून हलवला…
प्रिया सातपुते
No comments:
Post a Comment