आज प्रोजेक्टच प्रिंटिंग, बायंडींग पूर्ण झाल! मी आणि माझी भाची प्रोजेक्ट रिपोर्ट घेउन, उरलेल अर्जंट काम करायला जात होतो, मोपेड पार्क करताना, थोड्या दुरून दोन आजीबाई एकमेकिला सोबत करून पैसे मागत होत्या. माझी भाची मला विचारत होती," आत्तु, ते पैसे का मागत होते?", तोपर्यंत आम्ही इश्चित स्थळी अर्जंट कामासाठी पोहचलो, माहिती घेउन बाहेर यायला १० मिनिटे झाली होती. पटकन बाहेर येउन त्या दोन आजी कुठे दिसत आहेत का पाहिल, पण त्या दृष्टीआड गेल्या होत्या. तोपर्यंत माझी छकुली बोलली, "आत्तु तू त्या आजींना शोधत आहेस का?" होय म्हणताच तिने त्या कोणत्या दिशेला गेल्या ते सांगितल. पटकन समोरच्या दुकानातून बिस्किट्चा पुडा विकत घेतला, त्या आजींना शोधत आम्ही पुढे निघालो. दोघी आजी दिसल्या, गाडी विरूद्ध दिशेने कशी घालणार? साइडला उभी केली, पण ट्रफिक खुप होत, पटकन पळत जाऊन पुढे जाणाऱ्या आजींना हाक दिली, एका आजीच्या हाती बिस्किट्चा पुडा दिला, नमस्ते केल, पटकन भाचीला गाठल, मोपेड अन पर्सची रखवालदार तिच होती!
मोपेड सुरु केली, त्या दोघीही आजी इतक्या दुरून माझ्याकडे पाहत होत्या! ज्या आजीने मला पाहिल नव्हत ती आजी दुरून माझाकडे पाहून हात हलवून जे काही सांगत होती, ते माझ्यापर्यंत पोहचल होत. माझ्या भाचीच्या नजरेत एक वेगळीच चमक मला दिसत होती अन माझ्या मन गदगदून गेल होत.
परमेश्वरा तूच धाड्लस सर्वांना, प्रतेकाच्या मनात जागा हो, म्हणजे वृद्ध झालेल्या आईवडिलांना दारोदारी भीक मागावी लागणार नाही.
प्रिया सातपुते
No comments:
Post a Comment