मेहंदी काढताना मनात काहीच विचार नव्हते…दिवाळीच्या मुहूर्तावर या हिरव्या रंगाला चढवले खरे! प्रत्येक रेषेनजीक दरवळणारा तो मेहंदीचा सुगंध आपसूकच चारचौघांना भुरळ घालत होता…अन जणू सांगत होता, "पहा पहा मी किती सुगंधित केल या मेहंदीला!"…गालातल्या गालात खुदकन हसून मेहंदीने प्रत्युत्तर द्यायला विलंब मात्र लावला नाही,"खरा सुगंध तर तेव्हा दरवळला जेव्हा मी या हातांवर विराजमान झाले!"…दोघांच्या भांडणात हिरव्या रंगाला काळा रंग चढला,…सुगंध मात्र तसाच होता…मेहंदीला चिडवत तो म्हणाला," बघ, बघ तू तर हिरवीची काळी झालीस, मी मात्र…तेवढ्यात पूर्ण होऊन सुकलेल्या मेहंदीकडे आकर्षित होऊन कौतुक करणाऱ्यांचे शब्द ऐकताच, मेहंदी काहीच बोलली नाही…दुसऱ्या दिवशी सुकून मेहंदीचे तुकडे पडले…हातावरून ती निघून जात होती, सुगंध तिला हिणवून म्हणाला,"पाहतेयस का? आता थोड्या वेळात तू कायमची गायब होशील."…रंगलेल्या मेहंदीकडे पाहत मी आईला म्हणाले, "हे बघ कशी रंगली आहे?"…आई पाहतच म्हणाली,"वाह! मेहंदीचा रंग मस्त चढला आहे, नवरा खूप प्रेम करणारा भेटणार तुला."…हे ऐकताच मेहंदी सुगंधाला म्हणाली," हातावरून सुकून पडले म्हणून काय झालं? कधीही न जाणारा असा रंग मी तिच्या मनात कायमचा कोरला आहे!"
सुगंध शॉक्स, मेहंदी रॉक्स!!
प्रिया सातपुते
No comments:
Post a Comment