बालदिनाच्या इंटूकल्या, पिंटूकल्या, मिंटूकल्या शुभेच्छ्या!!

रोज सकाळी लवकर उठायचं
थंडी वाजतेय म्हणून
बाबांच्या कुशीत शिरायचं
दोन मिनिट, दोन मिनिट करत
तासभर झोपायचं
आईच्या धप्पाट्याने
डोळे चोळत चोळत अंघोळीला जायचं
नाश्ता करताना
टेबलावर डुलक्या काढायच्या
हिवाळ्यातल्या सकाळच्या
शाळेला तोंड वाकड करून जायचं
प्रार्थनेला उशीर झाला कि
ग्राउंडभर पळायचं
धाप्पा टाकत
हजेरीला सामोर जायचं
गणिताच्या तासाला
डोळे तिष्टत बसायचं
सरांना चुकवून
डोळे उघडे ठेवून
डुलक्या काढायच
पाच तासानंतर
पोटभरून सुट्टीला खायचं
इंग्रजीच्या तासाला
मिटक्या मारत
इंग्लिश विंग्लिश बोलायचं
पिटीच्या तासाला
फुलपाखरासारखं बागडायचं
शेवटच्या तासाला आतुर व्हायचं
बेल कधी वाजेल
अन कधी घर गाठेन
अस व्हायचं
घर गाठताच
पोटभर खाऊ अन पोटभर अभ्यास करून
खेळायला जायचं
कधी सिंड्रेला पार्लरचे
दरवाजे ठोठवायचे
तर कधी वॉंचमनला
जाऊन हैराण करायचं
तकतुम्बाला घरी पाठवायचं
विष अमृताला प्राशन करायचं
लपंडावात इवल्या इवल्या
माझा डाव वाचावं
म्हणून जोरजोरात ओरडायचं
आयांच्या आवाज सुरु झाले
कि घर गाठायचं
चिऊचा घास भरवून घेत
आईच्या मिठ्ठीत स्वर्गानुभव घ्यायचा
अन झोपतांना बाबांच्या कुशीत
रोज एक नवी गोष्ट ऐकून
सुखाच्या दुनियेत रममाण होऊन
सोन्याच्या बेडवर झोपून जायचं
असं होत ते धम्माल बालपण….

प्रिया सातपुते