हल्ली सगळ कसं
गुलाबी गुलाबी दिसतंय…
स्वतःशीच हसून
टपली द्यायला हात
ओपओप पुढे येतोय…
कानाला हेडफोन लाऊन
मोठ्याने गाणी ऐकायचं
फॅड लागलय…
जेटलॅग लागल्याप्रमाणे
रात्र जागून निघते…
पहाटेच्या स्वप्नांची जागा
आईच्या खिटपिटने होते…
मैत्रिणींचे फोन
येऊन कधी गेले कळतच नाही…
मित्रांच्या टोमण्यांना
अर्थच नाहीय हे कळून सुद्धा
खूप हसू येत…
मुंबईच्या आठवणींच्या पेटीला
मीच ताळ ठोकलय…
येणाऱ्या प्रत्येक क्षणाला
मला स्वतःमध्ये सामावायचंय…
क्या पता कल क्या होगा?
म्हणत आताच सगळ जगून घ्यायचय…
म्हणून सगळ गुलाबी गुलाबी दिसतय…
प्रिया सातपुते
No comments:
Post a Comment