Monday 2 June 2014

प्रियांश...३६

माणसासारखा स्वार्थी प्राणी शोधूनही सापडणे नाही…ज्या वडिलधाऱ्या माणसांनी तुम्हांला लहानाचं मोठ्ठं केलं, ज्यांनी स्वतःच्या भाकरीचा तुकडा देऊन स्वतःची भूक पाणी पिऊन भागवली, लग्न लावून देऊन, संसार थाटून दिला, ज्यांनी तुमचं सोन केलं, ज्यांनी प्रत्येक ठिकाणी मान दिला…त्यांच्याच भरल्या घरात जाऊन माणूस अभद्रपणे रडतो…सुखाच्या क्षणी देखील माती करून जातो…स्वार्थाने बरबटलेल्या डोळ्यात फक्त अन फक्त मत्सरच राहतो…जिवंतपणी कधी चेहरा न पाहता…चार शब्द गोडी गुलाबीचे न बोलता… समोरच्याचा पाणउतारा करण जणू यांचा हक्कच समजतात हे मनाने काळवंडलेले लोक… माणूस देवाघरी गेल्यावर अशी माणसे येउन मगरीची आसवे सांडतात कि डोळ्यात बोटे घालून पाणी आणतात कोण जाणे? देव करो अन त्यांना सदबुद्धी देवो, अन तुम्हां आम्हां साऱ्यांना यांच्यापासून कोसो मैल दूरचं ठेवो… 

प्रिया सातपुते 

No comments:

Post a Comment