आज भल्या पहाटे मला देव दिसला, अरे! खरचं साक्षात कृष्ण माझ्यासमोर उभे होते. आधी तर मला पटलच नाही, देवाला तिरक्या नजरेने पाहत, स्वतःलाच एक चिमटी काढली, आणि ते स्वप्न नव्हत, साक्षात विष्णूरूप कृष्ण माझ्यासमोर उभे होते. एकदम नॉर्मल होते हा ते, अगदी आपल्यासारखेच. देवाला पाणी घेणार का विचारून मी त्यांना माझी कॉम्पुटर चेयर बसायला दिली, तशे कृष्णदेवाने आसन ग्रहण केलं. पाण्याचा एक घोट घेऊन, कृष्ण देव म्हणाले," आह! हे तर आताच्या गंगेपेक्षा चविष्ट लागतंय."
मी- ह्म्म्म!
कृष्ण देव- तू न बोलताच समजलं मला ते एक्वागार्ड आहे.
मी- तुम्हाला कसं कळल, ओह्ह तुम्ही तर देव आहात न!
कृष्ण देव- तुला अजूनही विश्वास होत नाहीय का?
मी- नाही अस नाही रे देवा, तुला अरे तुरे केल तर चालेलं न ?
कृष्ण देव - (हसून) हो चालेल ना!
मी- आज माझ्याकडे कसं येन देवा? हा ठेका तर आमच्या आऊसाहेबांचा आहे.
कृष्ण देव- का? तुला आवडलं नाही का?
मी- असं नाही रे देवा
कृष्ण देव- मग कस आहे?
मी- आता हे मला सांगता येणार नाही!
कृष्ण देव- प्रयत्न कर, आहे मी इथेच
मी- देवा तू माझी चेष्टा करतोयस का?
कृष्ण देव - नाही, अजिबात नाही.
मी- मग आज मला दर्शन कसं दिलंत?
कृष्ण देव- रोज तर माझाशी बोलतेयस, म्हंटल आज आमने सामनेच भेटतो तुला
मी- हे बर केलंस बघ देवा
कृष्ण देव - बोल मग, काल खूपच अस्वस्थ होतीस तू, नीट बोलली पण नाहीस माझ्याशी.
मी- देवा आधी सांग मी जिवंत आहे कि ?
कृष्ण देव- आत्मा नेहमीच जिवंत राहते
मी- म्हणजे मी सुटले का पृथ्वीवरून ?
कृष्ण देव - नाही ग! तुला इतकंच वाटत असेल तर तोंडावर थंड पाण्याचे फवारे मारून ये
मी- ह्म्म्म
कृष्ण देव- आता बोलणार आहेस कि नाही ?
मी- देवा मला तुझा खूप राग आला आहे
कृष्ण देव- का ग बाई?
मी- ई प्लिज देवा बाई नको म्हणू.
कृष्ण देव हसू लागतात,
कृष्ण देव- बर नाही म्हणणार!
मी- धन्यवाद! मला तुझा काल खूप राग आला होता, म्हणजे अजूनही आहेच, द्रोपदीच्या वस्त्रहरणाच्या वेळी तू एका भावासारखा धावून गेलास, तिच्या एका हाकेला तू जागलास. आणि आता काय झालं आहे तुला? तुला या निष्पाप मुलींच ओरडण, तुझ्या धावा करण ऐकूच येत नाहीय का? तू का शिक्षा नाही करत या नराधमांना? तू असताना हे सगळ होतच कस देवा? कधी थांबणार हे? कि तू काहीच करणार नाही? कि खरच या युगाचा अंत होतोय? मग निष्पाप जिवांच काय? हे बरोबर नाही ह देवा! प्रामाणिकपणाला तर कुठे किंमतच उरली नाही, जिथे पहाव तिथे भ्रष्टाचार, तुझ्या मंदिरातपण हेच, तुझ्या नावावर ऐष करतायत लोक, तरीपण तू शांतच? लहान फुलांना कुस्करून टाकत आहेत लोक, कधी थांबणार हे? आता ही तू गप्प का? मला उत्तर हवय देवा!
कृष्ण देव - तू थांबशील तरचं मी बोलणार ना ?
मी काहीच न बोलता, कृष्ण देवाकडे एक कटाक्ष टाकला.
कृष्ण देव- माझ्याकडून बनवली गेलेली सर्वात सुंदर गोष्ट म्हणजे तुम्ही मनुष्यच. मी सर्वांना सारखीच बुद्धी देऊन जन्माला घातलं, आता तू म्हणशील मग सर्वानांच सुखी का नाही केलंस? प्रत्येक मनुष्य त्याच्या कर्मानेच जगतो, जो आज राजा आहे तो उद्या रंक सुद्धा होऊ शकतो, आणि हे कशामुळे तर फक्त कर्मामुळे! जो श्रद्धा आणि भक्तीच्या समन्वयाने पुढे जाईल त्याच्या प्रत्येक मार्गात त्याला गुलाबाच्या पाकळ्याचं भेटतील पण, जर तुम्ही अधर्म, पाप, हत्या, स्त्री अवमान या मार्गाने जाल तर नक्कीच काट्यानपेक्षाही भयानक अश्या ठिकाणी अडकून रहाल.
मला थोडं पटलं पण, मनाच समाधान काही झालं नाही, जणू माझ्या चेहऱ्यावरून कृष्ण देवाला हे सुद्धा कळाल आणि ते पुढे बोलू लागले.
कृष्ण देव- महाभारत होणार हे निश्चित होत आणि हे माहीत असूनही मी स्वतः तह करण्यासाठी तीन वेळा प्रचंड प्रयत्न केला. पण, जी गोष्ट घडणारच होती तिला टाळण माझ्या हातात सुद्धा नव्हत. कारण, मनुष्य स्वतःहून अश्या गोष्टी करतो ज्या त्याच्या कर्माशी निगडीत आहेत. गीतेला कुरुक्षेत्रच्या रणांगणात प्रकट व्हायचं होत कारण त्यातच तर संपूर्ण मानवजातीच्या उद्धाराच प्रकटीकरण सांगितलं आहे मी. मला सांग किती मनुष्य या धनाला जपून वापरत आहात?
मी गप्प झाले. काय उत्तर देणार देवाला, मान खाली घालून मी पायाच्या अंगठ्याकडे पाहत राहिले.
कृष्ण देव- ज्ञान तर मी सर्वांनाच दिलंय पण, कितीजण त्याच्यापर्यंत पोहचून स्वतःच्या ज्ञानाची तहान भागवून मोक्ष मिळवतात ? या चेतनेला माझ्यात विलीन करण्यासाठी तुम्ही मनुष्य किती खस्ता खाता हे पाहून मलाही वाईट तर वाटतच पण, म्हणून मी सुद्धा तुमच्यासारखं हतबल होऊन कसं चालेलं? मग, या सृष्टीची गाडी कशी चालू राहिलं? मी स्वतः अविरत काम करत राहतो, मी थांबलो तर हे सगळच थांबून जाईल.
मी अवाक होऊन पाहतच राहिले.
मी- म्हणजे देवा तुही काम करतोस ? मला वाटलं तुला तर खूप सारे पर्कसं असतील.
कृष्ण देव हसू लागतात.
मी- सॉरी देवा, पण, मला माहित नव्हत.
कृष्ण देव- इट्स ओके!
मी आणखीनच अवाक देव इंग्लिश बोलत होता.
कृष्ण देव- अरेच्या मला नाही का येणार इंग्लिश? तुमच्या अबोल भाषेला सुद्धा ऐकू शकतो मी.
मी- ह्म्म्म ( घाबरून आणि लाजून)
कृष्ण देव- तुला घ्यायची आहे का देव बनण्याची जबाबदारी, अगदी सेम त्या जिम केरीच्या मूवी सारखं?
मी घाबरून म्हणाले- नको, नाही, अजिबात नाही.
कृष्ण देव- जबाबदारी अवघड आहे म्हणून नाही म्हणतेयस हो ना?
मी- देवा मला मनुष्यच राहू दे, आय मिन मला आताच वरती यायचं नाही रे, अजून तर माझं लग्न पण नाही झालं, मुले पण नाही झाली, आता कुठे आयुष्याला सुरुवात झालीय, प्लिज देवा, माझ्या पण काही जबाबदाऱ्या आहेत त्या पूर्ण झाल्या कि ये न्यायला.
कृष्ण देव खूप जोर जोरात हसू लागतात.
कृष्ण देव- म्हणजे तुला कळाल तर कि जबाबदाऱ्या पूर्ण झाल्या कि चेतना मुक्तीच्या मार्गावर असते, पण विसरू नकोसं आज पासून तुला गीता रोज न चुकता वाचायची आहे आणि दुसऱ्यांना पण त्याच महत्व पटवून द्यायचं आहे.
मी- हो देवा, समजलं !
कृष्ण देव- ह्म्म्म
मी- आणि हे ही कळाल कि योग्य विचार आणि बुद्धीचा वापर कसा महत्वाचा आहे.
कृष्ण देव- जरी भाग्यालिखित काही आहे तर ते तुम्ही मनुष्य कर्माच्या बळावर बदलवू शकता, हे नेहमी लक्षात ठेव.
मी- हो नेहमीच लक्षात ठेवेन देवा!
कृष्ण देव- चल मला आता निघावं लागेल माय वाईफ इज वेटिंग फोर मी.
मी आणि कृष्ण देव दोघेही हसायला लागलो.
मी- ओके देवा, मग आता पुन्हा कधी भेटणार?
कृष्ण देव- तू बोलावशील तेव्हा.
मी- पक्का?
कृष्ण देव- हो! चल काळजी घे, सी या!
मी- सी या !
देवाला सी ऑफ करून मी आजूबाजूला पाहिलं, चिमण्या जाग्या झाल्या होत्या, सुर्य जणू मी येतोय सांगत होता. सुर्यादेवांच्या दर्शनासाठी मी गैलेरीमध्ये तशीच उभी राहिले.
प्रिया सातपुते
No comments:
Post a Comment