प्रियांश…१९

कधी कधी मनात एक प्रश्न उमटतो…दोन सुंदर व्यक्ती, एकमेकांवर अतोनात प्रेम करणाऱ्या…एकमेकाला सोडून कशा काय देऊ शकतात? कित्येक वर्ष त्यांनी हा प्रेमाचा धागा जपलेला असतो…आणि अचानक एका दिवशी ते बोलून जातात, "मी तुझ्यासोबत राहू शकत नाही". अन, इतक्या वर्षांचा तो धागा तुटून जातो तो कायमचाच…याचं धाग्यात दोन्ही आयुष्याचं मर्म साठलेलं असतं…दोन हृदयांना बांधून ठेवणारा तो धागा प्रेमाचा, इतका कच्चा असतो का? कि तो सहजासहजी तुटून जातो?…प्रेमात पडण जितकं सोप्पं आहे, तितकंच ते टिकवण अवघड आहे…प्रेमात असणाऱ्या माणसाला त्याच्या गुणदोषासहीत स्विकारण इतकं अवघड जात कि काही वर्षातच माणसाला प्रेम आणि सवय यांमधल अंतर कळेनास होत…कदाचित येणारा प्रत्येक दिवस हा माझ्या पार्टनरसाठी नव्या प्रेमाचा, नव्या सुखाचा, नव्या उमेदीचा असेलं, असं जर प्रत्येकाने ठरवलं तर मात्र चित्रच वेगळ असेल नाही का? पण, या सोप्प्या मार्गाचा उपयोग सोडून सारे, वर्षातून एकदा का होईना…विसरून…न विसरून व्हेलेंटाइन डे ची वाट धरतात…प्रेम व्यक्त करायला हा आताचा क्षणही पुरेसा ठरतो…म्हणजे प्रेमाचे धागे आणखी मजबूत होतील…प्रेम करा खुल्लमखुल्ला……अन प्रेमात म्हातारे व्हा, अर्थात चिरतरुण व्हा!

Happy Valentines Day!
Grow old in Love! 

प्रिया सातपुते