ज्याच्यावर खूप अतोनात प्रेम आहे…अश्या व्यक्तीच्या अगदी जवळ जाऊन सुद्धा तुम्ही त्यांना साथ देत नाही…पण, परतीच्या वाटेवर मात्र डोळे टिकून असतात, तो आता येईलं मला घ्यायला… कान चातकासारखे दाटून आलेले असतात एक परतीची साद ऐकण्यासाठी…प्रत्येक पाऊलागनिक तिच्या इच्छा, स्वप्न, तिचं स्वतःवरच प्रेम धुसर होऊन जातात…साताजन्माची वचने क्षणांत विरून जातात आणि उरतो तो फक्त "भूतकाळ"…
प्रिया सातपुते
No comments:
Post a Comment