शब्दांची दुनियाच न्यारी…कधी ते बागडायला शिकवतील तर कधी फुलपाखरासारख उडायला…कधी ते प्रेम करायला शिकवतील तर कधी विऱ्हातून कणखरपणे बाहेर यायला…कधी ते सुंदर गाणं बनून मनाला भूरळ घालतील तर कधी मनाला ध्यानात पोहचवतील…कधी ते आयुष्याचे सोबती बनतील तर कधी गहिरे-पक्के मित्र…कधी ते हसवतील, तर कधी विचारांत पाडतील, तर कधी रडायला सुद्धा लावतील…मन हलक करून ते कधी मनात जाऊन बसतील याचा नेम नाही…या शब्दांना दोन्ही हातांनी किती गोळा करू ? तितकेच ते वाढत जातात…ओंजळीत पकडले की निसटून जातात…त्यांच्या मागे धावले की पळत सुटतात…आणि शांत उभी राहिले की सारे मला येऊन बिलगतात…
प्रिया सातपुते
No comments:
Post a Comment